A.Kadir Bulut

Çoğumuzun hatırlamadığı hatta bilmediği bir şair vardır A. Kadir Bulut. Asıl mesleği öğretmenlik olan şair İstanbul’da dahil olmak üzere birkaç şehir ve kasabalarda öğretmenlik yaptı. Çeşitli ansiklopedilerin hazırlanmasında önemli katkıları oldu.

1985 yılında Silifke’den doğup büyüdüğü Anamur’a gelirken geçirdiği bir trafik kazasında hayatını kaybetti.

1943 yılında Anamur’un Akine köyünde doğan A.Kadir Bulut genç yaşında yaşama veda ettiğinde genç şairler kuşağının önde gelen isimlerinden bir tanesiydi.

Evet bundan 25 yıl önce 08.08.1985 yılında Silifke, Anamur arasında önemli bir şair trafik canavarı denen ucube bir yaratığa kurban gitti.

Yaşamı uzun sürseydi Türkiye’nin çok önemli şairleri arasında adının her zaman anılacağı bir kişi olacağından hiç kuşkum yok. Gerçi tanıyanlar hala şaire hak ettiği değeri ve saygıyı gösteriyor. Ama ne yazık ki, Anamur’da birkaç kişi ve Akine köyünde ki insanlar hariç ölüm yıldönümlerinde bile hatırlamıyor. Çünkü şairin varlığından haberleri yok.

Oysa şair 12 mart cuntasından bile nasibini alanlardan sadece biridir. Öğretmenliği elinden alındığında Danıştaya açtığı davayı kazanmış ve mesleğine geri dönmüştür. Öldüğünde halen İstanbul’da görev yapmaktaydı.

ESERLERİ

ŞİİR:
Sen Tek Başına Değilsin (1976)
Acılar Yurdumdur (1981)
Kahveci Güzeli (çocuklara şiirler, 1981)
Yakımlar (1982)
Gözyaşları da Çiçek Açar (1983)
Yurdumun Şiir Defteri (1985)
Ülkemin Şiir Atlası (Ölümünden sonra, bütün şiirleri bir arada, 1987)

ROMAN:
Üveyikler Göçerken (çocuk romanı, 1981)

Gözyaşları Da Çiçek Açar / Abdülkadir Bulut

Ellerimi dokunduğum her yerde

Çığlık çığlığa kıvranıyor hayat

Ve ölen arkadaşların giysilerini

Bir kere daha dürüp koyuyor analar

Çamaşır sandıklarına

Gözyaşları da çiçek açar

Bugün yurtyeri olsa da acılara

Kayaların en sarp yerlerindeki

Kırlangıç yuvalarını andıran alnın

Bir gün terli bir gelecek uçuracak

Sabahlardan akşamlara kadar

Gözyaşları da çiçek açar

Ansızın oyuna başlayan çocukların

Sesleri kadar canlı ve huylu

Sevinçleri kadar taze ve acemi

Bir duruş kuşatır seni o zaman

Gözyaşları da çiçek açar

Başını dayadığın ağaç dalı

Bak hafifçe eğildi toprağa doğru

Uyuyan bir çocuğun soluk alışını

Dinler gibi kendini vererek

Yaklaş yüzünü örse de acılar

Boynundan ter boşalan herkese

Gözyaşları da çiçek açar

Yaklaş, yüzünü örse de acılar

Ve nasıl yakalarsa toprağı kök

Suları renk, dalları kiraz

Sen de öyle yakala hayatı

Yürü kol kola canıma değsin

Gözyaşları da çiçek açar

 Abdülkadir Bulut

BANA

Bana bir gömlek dikebilir misin sen

Üstünde zeytin ekmek yenmiş

Bir topraktan

Bana bir gömlek dikebilir misin sen

İki de cep yapabilir misin göğsüne

Bir dağ rüzgârından

Bana bir gömlek dikebilir misin sen

Yıllardır benim sana duyduğum

Hasretten

2 Temmuz 1984